himmels.nl


Ga naar de inhoudsopgave

Ons engeltjes

SPÍSJAAL


ENGULTJUS UIT DUN HIMMEL



Als iemand je komt verrassen dan is dat geweldeg, maar dit was weer meer als geweldig... de twee engeltjes van "Sloats" uit dun Himmel. Toen we in 2012 onze eerste reunie hadden bij "In de Brouwerij" kwamen de dames Joke Slaats (20), hier links en Ria Slaats (20) als engeltjes binnen en dat vonden we echt heeeeel geweldig. Nu hadden we 'n rijdende receptie en ineens zagen we ze van veraf aankomen.. De twee lieve engeltje uit d'n Himmel van vroeger met 1,5 meter drankjes... aangepast aan corona-tijd... Annie en ik waren echt verrast... geweldig dat deze engeltje ons op deze wijze kwamen feliciteren... Of er nog iets mooiers bestaat? Dat kan bijna niet... dank je wel lieve Himmelse Engeltjes, de verrassing was groter dan groot. Heel hartelijk bedankt... schitterend.


DE KARSKUS IN OMMEL

Het is zowat 'n jaar geleden dan mijn broer Hub in het ziekenhuis lag op de IC, te vechten tegen corona en later ook zijn vrouw Liliane in het ziekenhuis belandde met datzelfde corona maar er gelukkig niet zo erg aan toe was. Onze Hub mocht net voor Pasen, van de IC af en samen met zijn vrouw lagen ze samen op èèn kamer... dat was het enige posotieve want met Pasen behoor je eigenlijk thuis te zijn, maar dat lukte toen niet. Gelukkig zijn beiden weer opgeknapt en dit jaar met Pasen zaten ze weer fijn en veilig thuis. Daar ik nog geloof in iets na dit leven en ik vaak in Ommel kom heb ik toen voor beiden wat kaarsjes aangestoken in de kerk in Ommel bij Maria, zeker wetende dat dit zou helpen. Ik weet dat er mensen zijn die zeggen dat ze anders ook wel beter zouden zijn geworden... die laat ik maar denken, ik denk het mijne. We kennen allemaal het verhaal van Maria van Ommel wel en er gaat van dat beeldje iets aparts uit, iets mischien mysterieus. Het beeldje is rond 1100 vervaardigd en is 24 cm hoog. Op 'n dag in "de goei wèèk" vindt 'n inwoner van Ommel het beeldje op 'n weipaal nabij Keskesboom en hij brengt het beeldje naar de kerk in Asten maar 'n dag later staat het weer op de weipaal. En zo gebeurde het in die week nog 'n keer en elke keer werd het naar de kerk in ons dorp gebracht. De pastoor begreep hier uit dat het beeldje graag op die plaats wilde zijn en liet 'n kastje maken waar het beeldje in werd gezet en werd opgehangen tegen 'n lindeboom die daar stond. Maar Peer het is toch Maria in Ommel? Klopt, dat vertel ik binnenkort wel want dat is nog 'n heel verhaal. Maar het gaat me over Maria van nu... veel mensen gaan naar Ommel om Maria 'n bezoekje te brengen want Zij is de troosteres in nood... als je ergens mee zit kun je dat het beste doen, het geeft je innerlijke rust. Ik kan daar over meepraten. Voor mij bestaat dit allemaal echt, hetzelfde als engeltjes dat die bestaan, iedereen heeft 'n beschermengel bij zich, heel zeker. Voor mijn broer ben ik twee keer 'n kaarsje aan gaan steken... de eerste keer dus voor onzen Hub en de tweede keer twee kaarsjes voor onzen Hub en eentje voor zijn vrouw Liliane. Die brandende kaarsjes bij Maria hebben hun werk gedaan, beiden zijn er dankzij Maria de coronaperiode goed doorgekomen. Ik zet dit hier nu bij "ons engeltjes" want ik ben blij dat ze er allebei nog zijn en geen echte "engeltjes in dun himmel" zijn geworden. Je mag denken wat je wil, maar ik weet dat het helpt.


WIJ WARE DE ENGULTJUS VAN DUN HIMMEL



Ja ik ben blij dat ik in d'n Himmel ben geboren, op nummer 31 wat later 57 is geworden. Bij ons allemaal trouwens behalve de oudste, ons Ellie want die werd geboren in de Emmastraat. Daar woonde onze ouders voordat ze verhuisde naar de Hemel. Onze Sjaak was de eerste die daar werd geboren van ons familie in 1934 en ons Annemieke de laatste in 1951. Het was vroeger toch heerlijk om als kind op te groeien. Ik ben net na de oorlog geboren... mensen hadden het niet breed, zo ook bij ons maar ik heb er toen eigenlijk maar weinig van mee gekregen. We kregen goed te eten, droegen nette kleding, soms wel met 'n nieuw ingezet stuk in de broek of ergens lappen op dunne stukken maar wie had dat niet.... Ons moeder breide truien bij de vleet en ons meiskes, ons Ellie en ons Jo naaide kleren voor ons. In de keuken zaten we met z'n allen bij elkaar... 11 man aan de tafel... niuet altijd, meestal tien en dat ging net... 4 links aan de uittrektafel, 4 rechts en op de top zat vooraan ons vader en de andere top een van de oudere bij ons... Onze Hub was naar de Heibloem om schoenmaker te leren en die was daar intern... als hij thuis was moest onze Frans aan de naaimachine staan, dat ging net... Eten kregen we heel goed want onze vader werkte vroeger bij Sjang Koek, Sjang Hoefnagels en in de vrije tijd hield hij "dun hof" bij... een lang stuk grond achter ons huis en dan nog vlakbij de boomgaard van Leenen 'n stukje volkstuin. Ik heb me altijd wel 'n "engultje uit dun Himmel gevuuld". Het leven was heel anders als nu vooral al als je de kindertijd neemt... Zie je tegenwoordig nog jongens en meisjes britse? vurbèrrigge? landvuroveren? repe? bumke klimme? voetballe ôp stroat? knikkere? kap-en pindolle? tawke springe? Allemaal dingen waar kinderen van nu nog nooit van hebben gehoord. Jammer eigenlijk want het was vroeger zo gaaf.... Je had iedereen als vriendje of vriendinnetje... geweldige tijd... Kijk naar het plaatje bovenaan en lees de tekst... Het brengt je weer in die heerlijke tijd van toen... maar die allang vervlogen is... helaas.








Ja toch???


AWWER ENGELTJE

Het is alweer 'n hele tijd geleden dat ik aan dit deel van mijn website iets heb kunnen toevoegen, over iets wat van onze straat is en met engeltjes iets te maken heeft. Maar dit keer heb ik dan toch eindelijk iets wat hier zeker thuis hoort want dit gaat over m'n zus Ellie Martens - Welten (57) die 80 jaar werd en waarvoor we 'n liedje hebben gezongen wat ik al op mijn wegsite heb geplaatst maar dit keer heb ik haar ook tussen de engeltjes gezet en voor de mensen die het liedje niet kunnen ontvangen of niet helemaal hebben kunnen volgen, heb ik hier ook nog de tekst.. Iedereen op haar feest kreeg 'n engeltje omgehangen en die zie je hiernaast op de foto..

Refrein:

Ons El is un engeltje, dé van dun Himmel kumpt
ze vlog hil bléij, noa Deurne noa de Heij
Ons El is un engeltje, dé is geheijt echt woar
hur engele bestoa, dé zal noit over goa.

1) Wa ik ow naw goa vurtelle dor lieg ik niks van..
Himmelse meiskes die vliege steeds af en an..
Bende as meiske van Aaste, uit die Himmels stroat
Dan moete un engeltje zijn, ja zo gí de proat..

2) Ze waar roond de 20 en zij waar un echte schôn meid
Toen kwam die uit Heijke en hebbe ze hil veul gevrijt
Ze liep mí ons Jo noa dun Trico, twee kirre per dag
En kwame ze thuis moeste zij, ôk dôr an de slag..

3) Ze trouwde mí Wim mer dien dag vergete we nôit, die bus van van Goch ha host roewt in ut éte gegôjt.
Naw rijd ze zelluf durt Heijke as echte coereur, vur te vliege te aawt ja de vluggels stôn achter de deur

4) Naw is ze joarig en word ze môi tagentig joar, un hil schôn leve gehad en ze is nog nie kloar..
Denk trug an al die schôn dinge diede gij het gekéent, en iedereen wit naw deddegij un engeltje béent...


Iedereen van ons familie die zong uit volle borst mee en dat heeft ons Ellie ook verdiend, heel zeker weten. Klik maar op de foto van ons Ellie en het liedje gaat ook hier voor je spelen...
Ja toch ??

DENGELTJES

De engeltjes op de reünie was voor mij ook 'n complete verrassing maar ik vond het echt geweldig van de twee zusjes:
Joke Fiddelaers - Slaats (20) en Ria Dat - Slaats (20). Zo'n magnifiek idee om onze Himmelse
reünie op die manier op te luisteren dat is toch fantastisch want mede namens die twee werd het "Himmels-familie-fisje" nog echter, nog gezelliger en kreeg het nog 'n beter aanzien... Toen ik thuis kwam met m'n hele spullen op maandag vond ik de twee kaartjes die ze op hun rug hadden gehad met de opdruk: "Ik was vruuger 'n echt Engeltje uit d'n Himmel"... Voor mij zijn ze dat voor eeuwig allebei en ik zal ook zeggen waarom.. niet alleen omdat ze onze reünie echter maakte, maar... toevallig viel mijn oog op hetgeen de dames op de achterzijde hadden geschreven... en misschien vinden ze het maar niks dat ik dat hier laat zien... ik doe het toch... dank je wel lieve engeltjes, jullie zullen altijd engeltjes uit d'n Himmel blijven en als er iets of iemand super is... dan zijn jullie het wel en ik laat jullie foto dan ook op elke bovenkant van de pagina staan die de Himmelse mensen bekijken,
"Oons super-engelkes uit dun Himmel"....


...

Het zijn twee fantastische engeltjes, die hier zeker bij horen..
Ja Toch??

WIJ VAN ORANJE

Dat ik ziek word van al dat gezever over het Nederlands elftal omdat we de eerste wedstrijd tegen Denemarken met pech zijn verloren, dat zal iedereen wel duidelijk zijn. Kijk ik zal dat uit de doeken doen... Elke avond kijk ik wel ergens op 'n zender wat de heren analisten nu weer weten te zeggen... Komt vandaag Jan Mulder met z'n zever dat we moeten spelen zonder controleurs... hahahha die Jan leeft nog in de middeleeuwen, toen we speelde met stopperspil, 'n linksbinnen en midvoor, had de keeper geen handschoenen aan en noemde we 'n strafschop gewoon 'n pienantie... We leven nu in 2012 en nu hebben we 'n ander soort voetbal... het is allemaal geprogrameerd en "veurgeknááwd". We deden het helemaal niet slecht, wat? we speelden goed zelfs, beter als Duitsland of Rusland, zelfs beter als Spanje..
Kijk naar de samenvattingen van de wedstrijden dan zie je van elk team 5 of 6 goeie momenten/scoringspogingen/kansen want meer waren er niet, en als je de samenvatting van Nederland zag, kreeg je 20 kansen/doelpogingen te zien.. nou, hebben we dan slecht gespeeld? hebben we niet gepresteerd? natuurlijk hadden we moeten scoren maar het lukte even niet... Als die bal op de paal van Robben erin was gegaan en we de terechte pienantie hadden gekregen en gemaakt had men niet gelu.... over de andere kansen, over het systeem en andere zever. Wat denk je hoe die andere speelden? hebben die zoveel kansen gecreeërd als wij? Verdorie en daar komt vandaag die Pierre van Hooijdonk zeggen dat het nu al aan de orde is dat van Marwijk wel 'ns weg zou moeten... Dat spant helemaal de kroon... nou vond ik Pierre vroeger toch al 'n flut voetballer (het enige wat hij redelijk kon was vrije trappen nemen), en die praat nu zoals hij voetbalde: flut
Ik zet vandaag het Nederlands elftal hier bij de engeltjes-verhaaltjes want ze hebben geen engeltje op hun schouder gehad tijdens de eerste wedstrijd, want als dat wel het geval zou zijn geweest was die eerste kans er in gegaan en was het wel 5/6-0 geworden. Nu vraag ik aan onzen grote "Himmelsen Báz": Geef onze 11 'n engeltje mee op de schouder voor de wedstrijd tegen Duitsland en dan zal alles vergeten en vergeven zijn... Nog iets wat ik wil zeggen... We kennen allemaal wel Nico Haak en zijn vier mans begeleidings-orkest de Paniekzaaiers... Als de paniekzaaiers, de heren analisten, allemaal bij Nico hadden aangesloten had hij wel 'n orkest gehad van 20-30 man... de hele zwik paniekzaaiers... met Mulder hand in hand met Jan Derksen voorop... Laten we tegen die Duitsers weer gewoon voetballen met kansen als tegen de Denen, dan is er niks aan de hand... en mocht het soms mis lopen?? we spelen in ieder geval goed en 'n stuk beter als wat die "heren" beterweters vroeger deden... Jan Derksen?? Voetballer?? nooit van gehoord, wel van de fietser Jan Derksen... en die zeverde niet zo als hij.... Op de zwartwit foto zie je het Nederlands Elftal uit 1905, toen was voetbal heel anders, we wonnen wel de eerste wedstrijd tegen Belgie met 4-1, na 90 minuten was het 1-1, in de verlenging scoorde we nog 3 keer... toen ging 't ineens wel.. De andere foto hebben de spelers van nu allemaal dat engeltje op de schouder zitten......... Nu zal het wel lukken tegen de Duitsers en Portugezen.

Ja Toch??

BRANDENDE KÁRSKES

Zoals jullie weten zet ik hier dingen neer dat iets met engeltjes te maken heeft... deze keer is er iets heel raars maar ik vond dat ik dat hier neer moest zetten... Jullie weten allemaal van het verschrikkelijke ongeluk met die Belgiesche en Nederlandse schoolkinderen in Zwitserland... eigenlijk op terugreis naar huis maar vele kwamen nooit aan... Ik zat te kijken en ik raakte ook, net als de meeste onder ons denk ik wel, geëmotioneerd. De adem in m'n keel stokte weer 'n paar keer en m'n ogen raakte vochtig.... Ook kreeg ik verschillende mailtjes met 'n foto van brandende kaarsjes met het verzoek deze door te geven (brandende te houden) voor de slachtoffertjes van deze ramp. Ik zal deze foto hier plaatsen en er niet meer afhalen om zodoende te voldoen om het verzoek om de kaarsjes brandende te houden voor deze jonge kinderen die zo jong uit het leven zijn weggerukt..... het zullen zeker allemaal engeltjes zijn geworden....


ja toch??

ÁNT WÉRRIK


Nee nee ik wil helemaal niet zeggen dat ik 'n engeltje ben en misschien hoor ik in deze rubriek wel helemaal niet thuis. Ik heb eigenlijk wel niks wat engeltjes betreft het enige is dat ik wel 'ns zie vliegen... de engeltje tenminste. Ze hebben me wel 'ns gevraagt waar ik zit als ik aan de websait zit te prutsen... nou dat is hier, op deze kamer... Ik heb er twee computers staan, eentje is voor de website en dingen op internet en de andere gebruik ik voor m'n muziek... verder staat er 'n printer/scanner, 'n heel stel harde schijven, 'n t.v. en receiverke voor de schotel die buiten staat om illegaal voetballen van de eredivisie te kijken maar dat kan niet meer want die Chineeskus krijgen de nieuwe code niet meer gekraakt. Als je ooit iets brengt wat ik moet scannen is dit ook de ontvangst hal en denk niet dat het zomaar wat is want in mijn "hôkske heb ik ók unne senseo stoa", best modern ben ik al, hahahahahahahaha. Verder heb ik er wat gitaren staan en ik heb 'n mengpaneeltje met goeie microfoon om mijn liedjes op te nemen. De rest ligt vol rotzooi met ditjes en datjes... Dus op de foto 'n bezig zijnde Peer Welten (57)... "werkend an de wepsait"... en nu dat ik de foto zo zit te bekijken had ik echt 'n engeltje kunnen zijn en ik heb er best wel voor gestudeerd want als ik van 't cafe af kwam vroeger en ik had wat veel gedronken was het net of ik kon vliegen, dat zal iedereen zo wel 'ns gehad hebben..

Ja toch ?

ABONNEMENT

Ik kreeg foto's van enkele dames van de familie van Heugten, de kinderen van Hein van Heugten uit d'n Hemel en ik moest er eigenlijk 'n beetje mee lachen want die drie dames: Joke, Riek en Lieneke van Heugten (38) zijn alle drie getrouwd en dat is natuurlijk op zich niks heel bijzonders maar elke keer was hun eigen jongere broertje
Ad van Heugten (36) (toendertijd Adje) bij elk van hun de bruidsjonker, vroeger waren bruidsjonkertjes heel normaal. Overal staat hij er fantastisch mooi op. Een keertje met Marja Engelen (38), hun buurmeisje, een keer met Dorie Engelen het andere buurmeisje en een keer met z'n eigen zusje Maria, nu getrouwd met Toon van Seccelen. Omdat ik de foto's van dat jonge bruidsjonkertje zo mooi en leuk vind zet ik hem hier "efkus apart" want hij scheen bij hun thuis 'n abonnement te hebben als het ging om de foto's van z'n zusjes 'n extra tintje te geven en het mooie ervan is: hij maakte het elke keer weer waar ook. Elke keer als ik hem zo zie denk ik, dé moet toch un echt engeltje zijn....

..................................................

Als je hem zo ziet staan denk je... het lijkt net of Ad op jonge leeftijd voor de grap al bruidegom was... Een ding is zeker, voor mij is ie 'n Himmels engeltje, um un engeltje te zijn hoefdege dus nie altijd un meiske te zijn...

Ja toch ?

ECHTE ENGELEN

Voor de rubriek "Ons Engeltjes" is het niet moeilijk om te kiezen om deze foto hier te plaatsen al dan niet, want de naam zegt het al: Engelen. Hier staan ze allemaal bij elkaar toen de "Echte Engelen" 50 jaar waren getrouwd, midden:
moeder Miet en vader Marinus Engelen (40) en verder van links naar rechts..: Piet Engelen en Nellie Engelen - Bouwmans (38), Jan Berkers en Fien Berkers - Engelen (40), Martien Engelen (40) en Tina Engelen - van den Berkmortel, Wim Engelen (40), Frans Daans en Truus Daans - Engelen (40), Jana Engelen - Kuijpers (11) en Jan Engelen (40), Fien Engelen - van Lith en Karel Engelen (40b), en Miet van Heugten - Engelen en Jan van Heugten (40a)... Voor mij blijven het altijd de mensen van de lijnenbluumkus (omdat je er vroeger lindebloesem-bloempjes in kon leveren).



"Echt môi um de hil zwik bij ulkaar te zíej".


Ja toch?

ENGEL-VERHÁLTJE

Beste Engeltjes uit onzen Himmel

Ik kreeg 'n mailtje van iemand uit d'n Himmel, en die heeft wat ervaringen van een van haar engeltjes opgeschreven: de ervaringen van 'n engeltje dat woonde op huisnummer 27, waar heel wat engeltjes hun "thuis" hebben gevonden (ge moettur mér us óp lette).....en jammer genoeg 'n waar gebeurd verhaal maar toch superleuk om deze dingen met jullie te delen. De delen 1 t/m 5 staan er nu allemaal..... In d'n Himmel zijn ze zeer creatief.... Vertelster
Anny Ermers (27), natuurlijk uit d'n Himmel.

=======================================


DEEL 1



Een nare gebeurtenis.

De nacht was ingevallen daar zat ik nog stil nagenietend van een zonnige dag...............................
Ik mijmerde na, over wat ik die dag allemaal voorbij had zien gaan, vanaf mijn veilige hoge uitkijkpost, Wat zat ik daar toch heerlijk uitverkoren.
Ouderen knikten me herkenbaar vriendelijk toe en de kleintjes wezen met hun vingertje naar me................... "Mama kijk…..engeltje!!"
De snelle haastige voorbijgangers bezagen me met een lichte glimlach vanuit hun ooghoeken. In de drie weken dat ik er nu "engel-heerlijk" zat, heb ik intens aards genoten. Tot die bewuste zondagavond.
Niets vermoedend zat ik in de duisternis de nieuwe week af te wachten.
Uit mijn stil gemijmer werd ik opeens wreed gestoord door een groep jongelui (waarvan ik geen namen wil noemen, want een engel heeft nu eenmaal een Goddelijke zwijgplicht) die met veel bravoure en met een soort knuppel gewapend, mijn hoge troon wisten te vinden én te bestórmen!
Letterlijk versteend bleef ik zitten met mijn vinger nog op de lippen van ssssssttt…maar die jongelui kenden geen erbarmen, want met een flinke mep, récht in mijn engelenmaag werd ik letterlijk van mijn voetstuk weggevaagd……
Gebroken van ziel en lichaam bleef ik op het dak liggen, terwijl de "vrolijke" jeugd triomfantelijk lachend om hun waanzinnige prestatie van hun vernieling zich snel uit de voeten maakten..... De Heer was hier niet blij mee…en ik? Ik was ter ziele.....terug naar de échte Hemel.
Ik had veel geleerd in die 3 aardse weken....., en of ik nog ooit terugkeer???? Who knows.



================================================================================================


DEEL 2


Op weg naar herstel.

Daar lag ik toen..gebroken van ziel en lichaam, maar de Heer was mij genadig, want hij stuurde mij een klein "aards-engeltje" Joyce genaamd, die zorgvuldig al mijn gebroken ledematen en onderdelen op een brancard verzamelde en zo bracht ze mij naar een geheim hospitaal waar een "Cheriburg" zich bedenkelijk over me heen boog!
Wat hij zag deed zijn voorhoofd fronsen en zijn hoofd schudde "nee", maar toen hij het bedroefde maar ook hoopvolle gezichtje van het "aards-engeltje" zag, besloot hij toch de Cherubijnse handen uit de engelenmouwen te steken.
Al mijn ledematen, stukken romp en gebroken vleugel (en ik kon nog geen eens goed er mee vliegen, laat staan nu ze gebroken waren) en ook enkele delen van mijn hoofd werden uitgespreid op een papieren lakentje, dat vól letters stond. Met mijn nog hele oog zag ik dat er nog veel meer aardse ellende in beschreven stond. Na veel passen en meten, begon ik inmiddels weer wat aardig op mezelf te lijken. Toch bleven er nog veel hiaten in mijn lijf.
De Hoofd-Cheriburg kwam er bij en die had een speciale plastiekse-chirurgie cursus gevolgd , speciaal bedoeld voor dit soort "Ongevallen".
Hij zette een masker op en begon binnen in mij allerhande kunstmatige organen aan te brengen, inclusief een metalen pen. Wonder boven wonder hield ik het zonder verdoving gemakkelijk vol (ik was immers voldoende afgeleid door de teksten die allemaal op mijn operatie "dekentje" te lezen waren). Zie zo en nu een paar dagen flinke rust, geen bezoek en volledig voedsel vrij dieet houden hoorde ik hem zeggen en aldus geschiede (niet), want alhoewel ik nooit zal verklappen over alle stiekeme bezoekjes en beterschapskaarten…. dat houd ik mooi voor me zelf. Meer?? 'n volgende keer...



==================================================================================================


DEEL 3


Een engel in revalidatietijd.

Een beetje opgeknapt van enkele dagen op een papieren letterbedje liggen, kwam de hoofd-cheruburg eens naar me kijken, maar vooral betasten. Jeetje…móest dat nou?
Hij boog zich zó diep over me heen, dat ik zijn engelenhaar voelde kriebelen.
Stijf en versteend bleef ik maar liggen, bang om te bewegen…er zou mogelijk weer eens een stukje van mijn gerepareerde engelenlijf zo maar kunnen afbreken… Hij trok aan mijn been, voelde aan mijn buik en wees naar mijn nek. Hij mompelde iets van ..”nog een groot gat”. Gétsie en dat kon ik nou zelf nét niet zien, want ik voelde er echt zelf helemaal niks van. En ook niet of het daar tochtte. Zonder me te waarschuwen of mijn ogen af te dekken, haalde hij een levensgrote spuit te voorschijn en zonder ook maar een ogenblik te aarzelen, viel hij me aan. Niet alleen mijn nek, nee mijn borstkas, mijn vleugels mijn armen en een been werden onder handen genomen.. Oh, wat voelde ik me tóen stijf. Geen vleugel kon ik meer bewegen.. Weer een dag later kwam een Serafijntj met een wit kapje en doorzichtige plastic handschoentjes bij me staan, ze had een spatel, een kwast en een groot blik witte “zalf” bij zich. Daar zalfde ze me heel zacht en voorzichtig mee in. Al mijn wonden, mijn littekens en hechtingen werden hier voorzichtig mee afgedekt. Wat deed me dat deugd zeg. Ik begon er zowaar om te glimmen. Zou het dan uiteindelijk tóch weer mogelijk zijn, ooit weer op mijn geliefde uitkijk-postje in de Hemel terug te keren?? Liefst nog voor de Kerst? Want een kerst zonder engel??? Er gloorde hoop....




==================================================================================================

DEEL 4


Terug naar de hemel.

Ondanks de herfst beloofde het een warme dag te worden. Tijd om van mijn herstel-plaats opgehaald te worden. Hier had ik lang genoeg naar uitgekeken. De dag van "ontslag" brak aan. Voorzichtig werd ik opgetild. Engelen, serafijnen en cherubijnen schaarden zich om me heen. De Hemeltrap werd uit het Voorgeborchte gehaald en achter ons aan kwam een hemels gevolg, die als stoet getuige wilde zijn van mijn "wederopstanding". Alhoewel het geen Pasen was voor een verrijzenis was ik er toch wel heel dicht bij.
De grote Aartsengel Franciscus, toog naar de uitverkoren zuil (die al een paar weken een triest aanzicht had gegeven met slechts een stukje voet van mij er nog aan!!). De grote klus ging in aanvang. Eerst werd ik zorgvuldig op het dak gelegd.., de ogen gericht naar de hemel, waaronder ik nu weer open bloot een tweede kans zou gaan krijgen. Ik werd er sentimenteel van. De operatie: "ENGEL-TERUG-OP-PAAL" ging van start. Een kostbaar "Opborrelend goedje" (ik geloof dat ze het pur noemden) werd in het zuiltje en ook rond mijn zitvlak gespoten, Dat voelde wel aangenaam moet ik zeggen. Na een poosje werd ik onder luid gejuich teruggezet op mijn uitkijktroon. Angstig keek ik rond, wat zat ik opeens hóóg. Het leek allemaal veel hoger dan de eerste keer, ik zal toch geen hoogtevrees gekregen hebben opeens?
Door mijn onzekerheid zakte ik scheef naar achteren. En zo scheefhangend wachtte ik af, wat er komen zou. De Heer zou mij wel bijstaan, zo sprak ik mezelf moed in. Ik werd recht geduwd, nog wat van die pur er bij, dat droop over de paal vies naar beneden, maar dat werd later van de paal geschuurd en kreeg weer een nieuw likje verf. Ook kreeg ik ook mijn voetje weer terug, ondanks dat het er scheef aan zat voelde ik me toch zeer gelukkig en de Heer zag dat het goed was.
De mensen en kinderen ook. Sommigen stopten met de fiets en knikten me bemoedigend toe. Sommigen staken en duim in de lucht en de kindertjes staken hun duim in de mond. En ik?? Ik hield mijn duim stijf tegen mijn lippen, want de angst was er nog niet helemaal uit. Daarom was ik de Aartsengel ook zeer dankbaar, dat ie voor mij de klok een uur terug liet zetten, zodat het voor mij ietsje langer licht bleef s'avonds.
Nu maar stilletjes bekomen van mijn herstel en hopen, dat ALLE mensen mij lief zullen vinden…… maarrr….



================================================================================================

DEEL 5


Hoe laf durft men te zijn zijn?

Na mijn geslaagde "operatie" zat ik toch nog steeds een beetje onwennig en soms wat angstig op mijn hoge troon. Mijn littekens werden er niet fraaier op en mijn gemoedstoestand was ook niet meer zo vrolijk als de eerste periode, de angst bleef. Ondanks dat de toegangsweg (een smalle schuinoplopende eensteensmuur) door de hoveniers-engelen met begroeiingen en stekelige gemene planten werd bemoeilijkt voor aanvallend publiek was ik er toch niet echt gerust op..... een voorgevoel misschien? En mijn bange vermoedens werden op een dag weer wreed bewaarheid.
Ik zeg nog steeds niet welke groep jongeren het waren maar ze waren kennelijk weer aan een uitdaging toe die ik weer vól aan mijn net herstelde lijveke moest ondervinden. Een acrobaat, die geen stekelige planten schuwde, wist de bovenkant van het muurtje weer te veroveren en met een flinke mep, lag mijn zwakke en nog niet volledig opgeknapte romp op het dak, want hij wist mijn zwakke plek te vinden en….. daar lag ik weer, deze keer zwaar aangeslagen en alle kracht en moed was nu helemaal verdwenen. De volgende dag werd ik pas gevonden. De hele buurt was verontwaardigd en riepen, dat die rotjong met hun poten van andermans spullen moesten blijven. Deze keer was het genoeg geweest, de Heer heeft mij tot zich genomen en met al mijn gebreken een waardig plekje achter in zijn Hemelse tuin geplaatst. Hij stuurde na verloop van tijd een plaatsvervangende engel die meer power en moed in zich droeg. Gezeten op mijn oude plekje werpt hij kushandjes naar het publiek. Maar dat is maar om iedereen te ontmoedigen hem te naderen, want hij zal krachtig terugslaan op zijn aanvallers als die zich úberhaupt nog durven te laten zien.. En intussen viert deze engel zijn 6-jarig jubileum en dat hij moge blijven in lengte van dagen.

=====================================================================

Met dank aan Anny Ermers dat ze dit (helaas) waar verhaal met ons heeft willen delen. We hopen dat de engeltjes eindelijk rust hebben gevonden en nog in lengte van jaren de mensen kijk genot verschaffen.... "un keischôn verháltje vur ons sait".

ja toch??

HEILIG BÔNTJE

Ik wil niet zeggen dat wij echt zo'n heilige boontjes waren in onze schooltijd maar voor ons heeft respect en gehoorzaamheid altijd op de eerste plaats gestaan dat is nu helaas soms wel 'ns anders. Ook wat het geloof betreft was het anders als nu. Natuurlijk is ons dat vroeger zo met de paplepel ingegeven en wist je ook niet beters.. we kregen godsdienstles van de geestelijke uit ons dorp, we moesten de cathechismus leren en ook die latijnse gezangen, we moesten met de klas gaan biechten in de kerk, we deden de communie en het vormsel, met sacramentsdag trokken we in stoeten door Asten waar de mensen langs de gekozen route heilige beeldjes in de deuropening zetten met bloemen en brandende kaarsjes, we gingen iedere zondag tenminste naar een mis, soms twee en dikwijls s'middags nog naar het lof, we gingen aflaten verdienen zoals ze dat noemde voor de zieltjes in het vagevuur. Bij juffrouw de Vent kreeg je stempels in je schrift als je doordeweek ook nog naar de kerk was geweest, (die heb ik overigens niet veel gehad), en we leerden bij haar hoe je als priester 'n mis kon opdragen. Hiernaast heb ik 'n foto die volgens mij was gemaakt voor zo'n processie of voor 'n optocht voor de kindsheid. Helemaal linksonder op die foto zie je Annie van Helmond (8) die toen bij de gidsen was en die hier gezamelijk 'n rozenkrans uitbeelden, duidelijk te zien met helemaal onder het kruisje...
De rozenkrans bestaat uit 50 weesgegroetjes (hierboven op de oude foto uitgebeeld door kinderen in witte kleding en 5 onze vaders (na elke tien witte een in donkere kleding) en vooraan in donkere kleding zijn de meisjes die het kruisje droegen.. Mooi bedacht en helemaal van die tijd, ik denk dat je er nu niet meer mee af moet komen alhoewel??... kijk dat andere plaatje van de processie in Ommel... daar lopen de inwoners nog mee, jong of oud maakt niet uit want ze willen dat die processie blijft bestaan en niet zoals zoveel dingen van vroeger, tot het verleden gaat behoren. Vergat ik nog bijna te zeggen: wij gingen vroeger in de meimaand elke zondag te voet naar Ommel om de Heilige Mis bij te wonen in het openlucht. Niet dat ik dat nu zo graag deed maar het fijne daaraan was dat er dan 'n "bruine pater" kwam prediken die in de missie werkzaam was en prachtige verhalen erover vertelde.. Toen we wat ouder waren gingen we na de mis vaak efkus bij café Eijsbouts of bij café Kuijpers aan en dat vond ik het gezelligste van dat hele gebeuren, daar schaam ik me niks voor en och... wat is nu eigenlijk ook 4 zondagen per jaar... Misschien zijn we daarom wel engeltjes gebleven..

Ja toch ??

BRÓMFIETS RÉIJE

Dit verhaaltje gaat over iets waar veel mensen zich nog in terug kunnen vinden denk ik zo.: "d'n irste keer op unnen brómfiets réije". Zo ook voor mij. Ik kan het me nog herinneren als de dag van gisteren, m'n broer Theo vrééj in Ospel en daar moest hij met de fiets heen en dat deed hij samen met nog enkele Astense jongens meer die hun hartje hadden verloren in het Limburgse. Maar op den duur hou je dat ook niet vol zo'n rot-eind fietsen dus daar kwam 'n brommer, niet zo'n duur ding maar gewoon eentje die zuinig en goedkoop was en die reej: 'n NSU quickly, hahahahahaha 'n ongelooflijk stom stuk in elkaar geprutst ijzer, "mí 'n zaal dur op, un beziene-tenk, leegt, un rem, en un ding um te schakele en gas te geve". Hieronder staat zo'n geval en de andere foto is van de fabriek waar de "dingen" werden vervaardigd.
Maar goed het ding liep en onzen Thé hoefde niet meer te trappen en 't "DING" haalde nog vlot 'n topsnelheid van zo'n 32 in 't uur. Geweldig… Ik was 'n jaar of 16, mocht ook al brommer rijden, had dat nog niet gedaan, alleen op 'n solex, en vroeg onzen Theo of ik ook 'ns mocht proberen, hij kon niet weigeren want we sliepen samen in een bed en dan ben je goeie maatjes. Ik dus op dat ding, eerst voorzichtig maar al doende word je vrijer en ik reed Asten in, trots natuurlijk en ik reed over de Markt… Koningplein, voor de kerk door en toen vol gas weer naar de Markt op aan. Daar ging ik de fout in, ter hoogte van waar nu d'n Engel is, kwam ik vanaf de kerk de Markstraat in gereden, tenminste dat wilde ik doen maar zag een van de schaarse auto's die er reden over het hoofd en voor ik het wist lag ik samen met de Quickly op de moterkap van 'n volkswagentje Kever. Gelukkig mankeerde ik niks als 'n paar schrammen en ook de Quickly was er met wat schrammetjes vanaf gekomen…
Ik zei zojuist al terhoogte van waar nu d'n Engel is en het moet wel bijna zeker zijn dat toendertijd toen het nog geen café was ook al 'n engeltje voor de deur heeft gezeten..
Waarom?? Nou de auto werd bestuurd door 'n dame en daar wil ik niet veel over zeggen maar ze dacht dat zij schuld was… ze kwam naar me toe en vroeg of ik wat mankeerde.. d'n brommer soms averij had opgelopen, maar gelukkig niks van dit alles.. wel gaf ze me nog 2 gulden om m'n tank nog te vullen als excuse voor de geleden schade.. hahhahahahaha en terwijl zij helemaal geen schuld had, ze was snelverkeer en dat had voorrang op langzaam verkeer toendertijd en ze kwam zowiezo van rechts… Ik heb de brommer terug naar huis gereden en deed net of er niks aan de hand was… Ik zei tegen onzen Theo: hier heb je 1 gulden voor het lenen… prachtig, hij snapte er niks van, ik wel trouwens… Engeltjes zijn speciaal, en speciaal voor mensen uit d'n Himmel, engeltjes zoeken de engeltjes, zeker weten..

Ja toch??

BRAAAAAAAAAND.

Terwijl ik dit schrijf moet ik terugdenken aan de Nieuwjaarsbrand in cafe het Hemeltje in Volendam want ook dit wat ik nu vertel had ooit wel 'ns slecht kunnen aflopen in "ons Hemeltje". Het is kersttijd en ook vroeger had iedereen 'n kerstboom staan zelfs met 'n kerststalletje met beeldjes want dat was gebruikelijk, wat we niet hadden was elektrische verlichting voor in de kerstboom maar we deden alles met kaarsjes. (luister naar mijn liedje op you-tube: Kerstmis bij ons thuis, klik
hier). Het gevaarlijke was dat de kerstboom na 'n paar weken echt kurkdroog was omdat deze meestal niet met kluit was en dus geen water kreeg, maar gewoon was afgezaagd en omdat hij ook nog op 'n plaats stond waar het heet en droog was zodat hij snel verdorde. De kaarsjes werden in klemmetjes geplaatst zodat ze enigzins rechtop bleven staan maar zeker niet stabiel en hier schuilde het gevaar want samen met de andere omstandigheden was het brandgevaar erg groot: Kaarsjes die niet rechtop stonden en bij elke beweging heen en weer gingen en waarvan de vlam kort bij de takken kwam, de helemaal uitgedroogde kerstboom die erg snel vlam vatte en dan kwam er nog bij dat de kaarsjes werden uigeblazen en dat soms wel roekeloos gebeurde zodat de vlam in de uitgedroogde takken kwam... precies, erg gevaarlijk en ik kan mij herinneren dat in d'n Hemel ooit bij iemand de boom in de fik was gegaan, gelukkig achteraf zonder gevolgen. Ook bij ons thuis werden kaarsjes uitgeblazen in de kurkdroge boom maar als kind ken je de gevaren niet en daarbij kwam nog dat het plafond van ons huis bestond uit houte delen die net als de rest helemaal droog waren... Je moet er toch niet aan denken dat..... nouja, gelukkig is er niks gebeurd verder. (Op de foto's hieronder zie je hoe dat gevaar ontstaat, daar hoef ik geen uitleg bij te geven... In het midden wel 'n prachtig opgetuigde boom).

Misschien is ons nooit iets ernstigs overkomen omdat wij van "d'n Himmel" zijn, wie zal 't zeggen maar ik ben blij dat tegenwoordig de kaarsjes zijn vervangen door elektrische lampjes zodat het gevaar van afbranden niet meer ontstaat, dan hoeven we ook voor dit de engeltje niet meer te vragen om hulp.

Ja toch ??

VERSCHIJNING

Soms dan zie je of gebeurd er iets waarvan je denkt: zie ik dat wel goed, klopt dat wel?? Ik zal je vertellen: ik fietste door d'n Himmel en had m'n fototoestel bij want ik wilde 'n foto maken van het Tôntje Moas Pleintje, je weet wel daar net voor de Margrietstraat en onderweg zie ik ineens 'n engeltje ergens op 'n paal zitten maar fietste gewoon door want ik realiseerde me dat niet zo...
Toen ik de foto's had geknipt van 't pleintje dacht ik, ik ga toch nog maar even terug of ik het wel goed gezien had of dat ik misschien toch droomde.... En warempel, het engeltje zat er nog en toen ineens betrok d'n Himmel, 't worde hartstikke donker en "unne rôje gloewd hing in de leucht" het begon te regenen en te donderen, 't leek of "de wirreld verging" en ik ben kletsnat geworden en wat me op viel: het was op huisnummer 27, dat huisnummer dat Bert Hoefnagels vroeger had... Ik denk: zou dit 'n teken zijn van iets b.v. dat dit het engeltje was dat Thieu vroeger had geholpen toen hij die lading zand over zich kreeg of van dat ongeluk toen 'n auto tegen z'n benen reed?? (lees elders bij engeltjes). Iets moet er zijn geweest maar ik vraag me nu nog steeds af wat dat geweest kan zijn en of dat het wel echt is.... Ik heb er 'n foto gemaakt zodat jullie kunnen zien dat ik geen fabeltjes zit te vertellen of zit te liegen..... de andere foto heeft iemand me toegestuurd want het schijnt dat het engeltje er toch altijd zit.... nouja.....

..............

Ik kom hier later nog over terug want het schijnt dat het daar krioelt van de engeltjes......
Nu zingt Ron Brandsteder wel van: "maar engelen bestaan niet....", dan is ie zeker nog nooit in d'n Himmel geweest want wij hebben er genoeg en hier is het bewijs ervan.....
;>))


Ja toch ??

HIMMELSE PAARTJES

Je hebt in elke dorp wel dat je verliefd word en later trouwd, of net als in deze tijd, ook samen gaat wonen, met iemand in je eigen dorp, maar het kan ook dat dit gebeurd met iemand uit je eigen straat. Dat wil ik hier graag even aanhalen, b.v. bij van Seccelen was dat het geval,
Toon van Seccelen (48) trouwde met Maria van Heugten (36), 'n paar deuren terug voor Toon en voor onze Frans was het nog korter bij, Frans Welten (57) trouwde met Gerda Janssen (53), alleen Jantje Kersten zat er nog tussen. Maar voor Jos Manders (25) was het nog iets makkelijker, die trouwde met Lenie Hoefnagels (27) en dat huis stond vast tegen het huis van Jos. Hieronder 'n paar mooie foto's van Jos en Lenie op leeftijd al maar nog verliefd uitziende en de andere foto is Jos in de dierentuin in Rhenen met Marion en Martie.... jammer dat ik er geen heb van Toon en Maria, en van Frans en Gerda, maar dat komt nog wel.

.......

De "bengeltjes en de engeltjes" hebben elkaar gevonden in onzen eigen Himmel.

Ja toch ??

HIMMELSE HELPERS

Misdienaars waren er zeker ook uit d'n Himmel, ik weet niet alle namen maar ik weet dat er nogal wat waren en als iemand uit onze straat dat ooit is geweest dan hoor ik dat graag en ook foto's in misdienaars-kleren zijn vanharte welkom... Ik weet dat erbij waren die het deden omdat ze dan mee mochten met het jaarlijkse reisje en sommige ook omdat ze dan s'morgens wat later op school hoefden te zijn, (slim toch hahaha).
Toch moet ik toegeven dat ze wel altijd paraat waren op zondagmorgen als ze 'n mis moesten dienen.
Maar niet alleen misdienaars kwamen uit d'n Himmel, ook mensen die zich inzetten voor de kerk als er 'n bijzondere gebeurtenis was zoals met het 100-jarige bestaan. Linksonder op de foto is acoliet
Vincent van den Burg (54) die tijdens de viering de 101-jarige mevrouw Gitzels begeleide en op de rechterfoto zie je rechts Theo Janssen (53) en de drager rechtsvoor is Jan van Duijnhoven (65) hier tijdens het tentoonstellen aan de mensen van het 100-jarige beeld.

...........................

Ik wacht op de foto's van "onze misdienaars"... ook al hebben ze dan wel ooit stiekem van de miswijn gedronken of tijdens de mis de bel hebben laten vallen, het zijn en blijven ons engeltjes op aarde.....

ja toch??

MEER-LINGEN

Ook d'n Himmel heeft z'n meerlingen, ik bedoel dus eigelijk tweelingen of drielingen of misschien nog wel meer kinderen die in eens worden geboren.. Bert en Truus Janssen van Himmel 53 die hadden 'n tweeling, twee meisjes, Gerda en Rieky en hiervan heb ik bij klassefoto's 'n foto geplaatst maar ook heeft iemand uit d'n Himmel een drieling en wel bij
Hendrik Vervoordeldonk (20)




Maria, Peter en Benny kwamen op de wereld toen Hendrik en Drika al 6 kinderen hadden (8, 6, 3 en 2 jaar oud en ook al 'n tweeling van 5) dus nu hadden ze in eens 9 kinderen, druk druk druk dus. De "Vúvórreldonke" woonde toen al op 't Rinkveld maar eerder waren ze inwoners van dun Himmel want ze deelden de woning op Himmel 20 samen met de familie Ture Slaats.
Zo zie je maar weer dat ook bij oud Himmelse inwoners toch nog engeltjes worden geboren..

Ja toch ??

ÓRLOG

Hier 'n echt waar gebeurd tentijde van d'n oorlog bij
"de Weltens" van huisnummer 57.
Tijdens de bezetting van Asten door de Duitsers zo rond 1944 moesten ook de mensen uit d'n Himmel vluchten (evacueren) voor de bombardementen door de Duitsers en de meeste vluchten dan ook richting Liessel en in ons geval werden we opgevangen door de familie Meulendijks van de Leensel, 'n heel gastvrije familie waar onze ouders nog jarenlang bevriend mee bleven. Toen we terugkwamen in d'n Himmel bleek ons huis goed te zijn beschadigd door 'n mortierinslag.... In de hal lag 'n mortier wel van wel 'n meter lang en deze was binnen gekomen aan de achterkant van ons huis, door de grote keukenraam schuin door de gangdeur tegen het muurtje van de gang met als gevolg dat het hele muurtje in was gestort en naar beneden was gevallen in de kelder. Juist voor de evacuatie brachten wij daar, moeder en kinderen de nacht altijd door en fungeerde als 'n soort schuilkelder, vader sliep altijd in het kleine slaapkamertje langs de keuken om s'nachts 'n oogje in het zeil te houden. Dus in de kelder lagen
Moeder (37), Ellie (11). Sjaak (10), Jo (8), Huub (6), Theo (4) en Henk (2), maar gelukkig waren wij die nacht toen de mortier bij ons binnen schoot niet in de kelder. Natuurlijk was er overal gevaar, maar dat hier die dag de "engeltjes" op tijd hebben ingegrepen en ons hebben laten vluchten daaraan zal toch niemand twijfelen...

ja toch ??

AN DE SPIES

Als de kinderen thuis komen van school is het vaak dat men binnen 'n paar minuten al aan de computer zit om spelletjes te doen of met iemand te "sjetten" en sommige hebben zelfs al 'n mobieltje waarmee ze hun vriendjes oproepen of afspraken maken. In vroeger tijd waren er (gelukkig) niet van die ongezellige dingen... we hadden ook geen speeltuintje in de wijk en playmobiel en barbiepoppen moesten nog worden uitgevonden. Vroeger gingen de kinderen uit d'n Himmel naar de plak van van Goch om te voetballen, of ze speelden op straat of voor het huis, britsen landveroveren, repen, kap en pin-dollen, touwtje springen en verbergen om er maar wat te noemen, maar ook ging de jeugd uit die tijd ruigere dingen doen b.v. de bossen in om "eikes" uit te halen en die werden dan uitgeblazen (aan onder en bovenkant 'n gaatje inprikken en dan aan een kant blazen) en dan de verschillende soorten als 'n kraal aaneen rijgen en aan de muur gehangen.
Frans van der Steen (84) was een van die ruigere en altijd van de partij en ook heel erg bekwaam in dit soort spelletjes en hij wist meestal van onder de boom al of 'n nest eitjes had of niet, vaak eksters of kraaienesten maar soms ook koolduiven. Met 'n zakdoek tussen de tanden klom hij als 'n soort aap in no-time naar boven, hij riep dan naar beneden of de nest "iets had", deed de aanwezige eieren in de zakdoek, hield die met z'n tanden vast en klom behendig en snel weer naar beneden, soms als het maar een of twee eieren waren deed ie die los in de mond. Zo ook 'n keer in de Berken, Frans was normaal ook erg voorzichtig want bij de laatste takken van de boom sprong hij meestal naar beneden, zo'n 3 meter, en hiervoor zocht ie van te voren vanuit de boom 'n plekje uit waar veel onkruid stond (hoog gras, brem of zotmannen) en die 'n zachte landing mogelijk maakte. Die dag in de Berken werd hem bijna fataal; ook nu sprong hij van grote hoogte uit de boom maar nu bleek 'n onoplettende boer tussen het struikgewas 'n ouwe eg te hebben achtergelaten met de scherpe punten omhoog en Frans miste deze maar net op 'n haartje na... Hij had "gespiest" kunnen zijn, maar ja zo als zo vaak gebeurde met "himmelse boys", ook nu is er 'n engeltje in de buurt geweest en heeft in de boom meegekeken zodat Frans toch op de goeie plek is geland, dat "moet haast wel", want dit is toch ook weer geluk hebben....

ja toch ??

STERKE BUIK

Dit verhaaltje gaat over
Huub Welten (57) en is uit 1947 en Huub was toen ongeveer 'n jaar of 8 of 9 oud en zat in de 2de of 3de klas op de Voordeldonkse school. Het was in d'n tijd dat er nog turf worde gestoken in de Peel en die bracht men dat op 'n platte wagen of 'n kar naar huis of men ging ermee venten en op 'n dag voer er ook zo'n wagen door d'n Himmel en aan de wagen zat nog 'n kar vastgemaakt alleen was de kar leeg, gelukkig maar achteraf want Huub ging net als zoveel jongens deden, kunstjes maken aan de "burries" van de kar maar door 'n onoplettendheid viel hij er vanaf en kwam onder 'n wiel van de kar terrecht die hem over z'n buik voer. Die wielen waren voorzien van ijzeren ringen om de houten wielen te beschermen, je kent ze wel, die men vroeger ook gebruikte om bovenop de hooi en stromijten te verzwaren. Na dit gebeuren kroop 't "menneke" zo goed en zo slecht als 't ging, onder de heg die als afscheiding diende van het tuintje voor het huis op nummer 57, en hij lag daar wel 10 tot 15 minuten te snakken naar adem maar hij was al blij dat niemand het had gezien (dacht ie tenminste), zeker die turfboer niet want die reed gewoon door. Later kwam Jan Paulissen aan de deur die als soort avond/nacht-waker bij Franske van der Velden aan het werk was en het "ongeluk" had zien gebeuren, en vroeg aan moeder Welten hoe het met Huubke gesteld was.... maar moederke wist toen nog van niks want Huub was nog niet binnengeweest en Jan vertelde wat hij had gezien.... Huub werd binnen geroepen en moeder vroeg of het waar was dat er 'n kar over z'n buik was gereden.... Ja zei hij met trillende stem en tranen in de ogen. Meteen werden de kleren uitgetrokken en de bebloede striemen en schaafwonden schoongemaakt, met zalf ingesmeerd en hij kreeg 'n verband om z'n buik en 'n dag later gingen ze met hem langs de dokter en iedereen was opgelucht dat het niet erger was dan alleen wat kleine verwondingen... Je moet er toch niet aan denken.... nouja..... Het moet haast wel dat hij bevriend moet zijn geweest met 'n engeltje want ook dit Himmels-menneke had veel geluk gehad.

ja toch ??

HIL SIMPEL

Een van die raar maar leuke dingen is eigelijk heel simpel: hebben jullie er ook wel 'ns bij stil gestaan dat vroeger in d'n Himmel mensen woonde met veel verschillende namen, maar dat daar ook nog 'n familie woonde die echt
Engelen (40) heet?? ENGELEN in d'n HIMMEL.... is dat toeval?? Ik weet het niet, maar ik heb 't me dikwijls afgevraagd. Gek toch... 't kan natuurlijk zijn dat 'n straat b.v. de Hel heet, net als onze straat d'n Himmel en dat in die Hel mensen wonen dat net duivels zijn, dat kan natuurlijk ook, maar echte "ENGELEN" in 'n straat die "D'N HIMMEL" heet en ook nog 'n familie woond die "GABRIEL(s)" heet dan is dat toch wel heel bijzonder..... Als er nu ook nog eentje bij had gezeten met de naam "JEZUS" dan zou het nog specialer zijn geweest. (grapje).

ja toch ??

WÔR VERHAAL

'n verhaaltje over
Thieu Hoefnagels (27) , zoon van Bert Hoefnagels, had hij als Himmelbewoner misschien 'n engeltje op z'n schouder gehad??? dit overkwam hem... Tegenover hun, achter de blokken met huizen was 'n soort berg met gele grond waar de kinderen vaak speelden. Ook die bewuste dag in 1953.
Kinderen waren aan 't spelen en net als wij, groeven ze diepe kuilen tot soms wel zo diep dat je aan het grond-water kwam. Die ene dag zullen we niet makkelijk vergeten want Thieu was 'n gat dieper en dieper aan het graven toen ineens alles inzakte, en al het zand kwam op hem terrecht... en de kinderen die erbij stonden konden niks doen, enkele kinderen waren zo slim om snel naar huis te lopen om grote mensen te waarschuwen, en in 'n mum van tijd waren er enkele toegeschoten ouders met schoppen etc. daar om het zand weer weg te halen waar Theu onder zat... het moest snel gaan want het kon al zijn dat hij al was gestikt voor dat ze hem hadden gevonden en ook ons bereikte dat bericht maar we durfde niet te gaan kijken..... 'n geluk bij 'n ongeluk bleek ook nu er te zijn... Thieu zat op zijn kneiën, met z'n hoofd voorovergebogen en had zich door de gebogen rug "hol" gemaakt en daardoor kwam het dat er 'n ruimte met lucht was ontstaan... de buurtbewoners deden alles snel, eerst met schoppen en later met de hand tot ze Thieu konden bevrijden uit die benarde positie en gelukkig: "HIJ MEKEERDE NIKS".
ook dit bericht bereikte ons en ik kan me nog herinneren dat alle kinderen begonnen te springen van plezier om dat het zo goed was afgelopen.. misschien had Thieu dan toch 'n "engeltje" op zijn schouder gehad? Zou best kunnen want we komen toch niet voor niks uit d'n Himmel..

ja toch ??

ONGELUKSKE

Dat
Thieu Hoefnagels (27) wel zeker 'n engeltje bij zich had blijkt ook wel uit onderstaand verhaal en natuurlijk ook echt waar.Lees het bijgesloten krantenknipsel uit 1950 en bekijk de foto van hem maar 'ns toen hij in het ziekenhuis lag rond Sinterklaastijd in Helmond, dit menneke heeft bij de pech die hij soms had toch ook zeker wel veel geluk gehad, Johan Cruijff zou zeggen: elk ongeluk heeft zijn geluk en dat is natuurlijk zwets maar in dit geval ?? Zie ook de reclame van vroeger tussen het nieuws staan, raar toch.
Thieu zal wel heeeeeeel goei maatjes zijn geweest met de engeltjes, echt "Himmels"..



ja toch ??

PECH GEHAD

Soms zijn er ook dingen die anders lopen, die ook 'n engeltje hadden verdiend.
Dit verhaaltje gaat over onze jonge tijd, de tijd dat we als himmelse kinderen lekker buiten gingen ravotten.
We speelde vroeger niet alleen op straat of voor het huis, niet alleen in het liender of op de plak bij van Goch, maar ook vaak in de bossen, we hadden overal plaats genoeg.... denk maar 'ns aan het bos van de blokhut van de jonge-wacht (jongensgilde nu jong-nederland), de staatsbossen, d'n brón z'n dennekes, de schietbaanbossen, bos van d'n dreglijn etc. Op een van die woensdagmiddagen gingen we met zo'n 10 kinderen naar de bossen van voordeldonk om ons geliefde spelletje uit te voeren: het boompje klimmen, maar dan niet alleen klimmen in één boom, we gingen achter elkaar in een boom en dan vanuit die boom in 'n andere boom klimmen. Piet van Loon ging dan voorop en dan gingen wij er achteraan... best wel wat gevaarlijk maar Piet wist welke route goed was en welke niet. Die dag mocht
Frits Vaes (69) niet met ons mee spelen want hun moeder vond dit spelletjes te gevaarlijk wat hij niet zo leuk vond maar ja.... Nadat we de hele middag hadden "bumke" geklommen gingen weer huiswaarts, moe maar voldaan. De volgende dag kwamen we op school en zagen Frits daar lopen met z'n arm in 'n doek... we wij vroegen ons af wat er was gaande was... Frits was de vorige dag niet met ons meegegaan maar gaan spelen bij het kadaverhuiske, daar was hij op het dak geklommen en in 'n onoplettend moment was hij daar vanaf gevallen en had z'n sleutelbeen gebroken... Best vervelend maar we konden 'n glimlach niet onderdrukken. Zo zie je maar: wat is er gevaarlijk?? Die dag had Frits ook wel 'n engeltje op z'n schouder verdiend, we zijn tenslotte toch van d'n Himmel... schijnbaar had dat engeltje op die woensdag 'n snipperdag genomen..
jammer voor Frits

ja toch ??

VLIEGENDE ENGELTJES

Op de pagina van VRUUGER, bij de Trawfotoos heb ik 'n foto neergezet van
Frans van Bussel (29) en Grada Waals en misschien denk je: wat moet die daar... Ik zal het even uitleggen. Frans van Bussel ('n broer van m'n moeder) runde 'n cafe in Asten-Heusden waar later Carel Vervoordeldonk en ook de Canadees waren gevestigd. Frans wilde graag emigreren naar Canada om daar 'n bouwbedrijf te beginnen, wat later ook gelukt is, en omdat hij al z'n spullen al had verkocht in afwachting van de oversteek naar Canada, was hij zolang met zijn kinderen gaan inwonen bij Jan en Mina Loomans in d'n Himmel omdat die 'n alleenstaand huis bezaten en geen kinderen hadden, dus plaats genoeg. Ongeveer 'n jaar hebben zij dus in d'n Himmel gewoond voordat ze definitief naar het verre Canada vertrokken en daarom ook oud-bewoners van d'n Himmel zijn. Het speciale aan deze emigratie in 1950 was dat het de landelijke pers haalden (in onze familie heeft nog iemand 'n kranteknipsel en ik zal dat t.z.t. plaatsen hier), omdat dit het grootste gezin tot dan toe was dat ooit emigreerde, vader, moeder en 12 kinderen. De familie Frans en Grada van Bussel is het goed vergaan, ze hadden 'n goedlopend bouwbedrijf, gespecialiseerd in scholen en kerken en ze zaten in het paardenfokgebeuren, the Seelster Farm, nu gerund door kinderen en kleinkinderen. Omdat ze in afwachting van de emigratie nog 'n jaartje in d'n Himmel hebben gewoond zullen ook zij wel 'n engeltje bij zich hebben gehad toen ze "de grote gok" gingen wagen en de oversteek naar Canada maakten. Het is wel makkelijk om 'n "engeltje" bij je te hebben en als je van d'n Himmel komt is dat al geen punt meer...

ja toch ??

GISTELIJKE

Velen zullen denken: als er zoveel mensen uit d'n Himmel komen en juffrouw de Vent toch iedereen zat te pushen om priester te worden, dan zullen er in d'n Himmel wel veel priesterwijdingen zijn geweest....
Nee dus, d'n Himmel heeft dat slechts één keer meegemaakt met:
Thomas Werts (27) . Dat was in 1938 op Hemel 27 (toendertijd), zie foto hieronder en misschien komt het omdat wij van d'n Himmel toch al allemaal engeltjes blijken te zijn??...



ja toch ??

HIMMELS | NÉÉIJS | VRUUGER | SPÍSJAAL | VURHALEN | MUZZIEK | WEETJES | KULTUUR | ALLE FOTO'S HIMMELS | Sitemap


Terug naar de inhoudsopgave | Terug naar het hoofdmenu