MIN LÉVE
(door Peer)

Hier zet ik geregeld wat neer over mijn leven, hoe het mij is vergaan in die jaren tot aan m'n 70ste... Elke keer pak 'n gedeelte... 'n hoofdstuk. Hieronder 'n foto van ons thuis waar we allemaal op staan, boven v.l.n.r.: Sjaak†, Theo†, Ellie en Huub. Midden: moeder Anna†, Annemieke, vader Driek†, en Jo en onder: Henk, Frans en rechtsonder dat ben ik Peter Welten.... Foto genomen in d'n Himmel.

HOOFDSTUK 4

Ik ga weer verder bij mijn werk bij Berkvens. Het werk op zich was niet zo slecht bij Berkvens... ik was het knechtje van Gerrit Vereijken uit Someren-Eind waar ik nu na zoveel jaren weer contact mee heb en ik ben blij dat we elkaar weer hebben gevonden... ik ga er geregeld op bezoek. Natuurlijk doen we dan ook weer "aaw koeje uit de sloot hale" want ik kende gerrit niet alleen van Berkvens, hij was ook regiseur van o.a. de KAJ als die naar de culturele dag gingen waar ik voor Asten ook aan meedeed. Stof genoeg om over te buurten. Later werd ik overgeplaatst naar de Spaanplatenfabriek die 'n stukje verder lag met eigen kantoren en eigen schaftlokaal waar ik in de slijperij kwam staan met de Somerenaren Sjef van Geffen en Karel van den Bosch. Op 'n feestavond van Berkvens die werd gehouden in zaal Wijlaars zong ik 'n zelfgemaakte tekst op 'n bekende song: "Waarom zijn wij, nooit op zaterdag vrij"... iets wat geweldig aansloeg bij het aanwezige personeel maar ook bij de directie zelf, zie foto hiernaast. Na totaal vijf jaar vond ik het welletjes bij Berkvens... of eigenlijk had ik opslag gevraagd wat ik ook kreeg en 'n paar maanden later ging ik weer opslag vragen want ik stond inmiddels ook geregeld aan de lijmmachine waar ik de lijm moest klaarmaken voor de spaanplaten. Het was vies werk dus vroeg ik weer opslag maar dit keer kreeg ik het niet en stapte ik op. Ik zat zonder werk, iets wat mijn vader niet kon waarderen en drie dagen later werkte ik alweer in Asten bij Picus, daar maakte ze sigarenkistjes. Lekker kort bij huis en nadat ook onze Huub er kwam werken konden we vanuit de Rozenstraat met de brommer daar naar toe want mijn broer had 'n Florett.We waren toen nog niet zolang geleden gaan verhuizen van de Hemel naar de Rozenstraat. Inmiddels had ik als vrienden Theo Maas en Henk van de Waarsenburg en ik vond het geweldig dat ze allebei 'n gitaar kochten en ik leerde ze de accoorden voor de gitaar die nodig waren... achter ons huis was 'n grote open veld waar we vaak zaten met z'n drieen en speelden we de liedjes die we hadden geleerd die we tweestemmig zongen, o.a. Hello Mary-Lou van Ricky Nelson, Little Ship van the Blue Diamonds en ook 'n liedje wat ik had gemaakt.. "Mona waarom". Later haakte Theo Maas zo'n beetje af en bleven Henk en ik samen en we kregen wat optredens als duo... We traden op bij de culturele dag van de KAJ en we hadden optredens bij de KAJ in Asten en Heusden en bij de houtbewerkersbond in Asten. We noemden ons duo "the Blue's". We werden gevraagd om met twee anderen op te treden met carnaval in zaal Brabant in Deurne wat we ook deden. Henk kreeg verkering en we raakte elkaar uit het oog, ook omdat mijn diensttijd eraan kwam... iets waar ik niet blij mee was. Ik werd opgeroepen in Venlo waar ik werd verwelkomt door Harrie verstappen uit Asten die sergeant was als beroepsmilitair... Later kwam ik bij de infanterie en werd na twee maanden overgeplaatst naar Oirschot waar ik mijn hele diensttijd zou volmaken. Infanterie was toen alles te voet afleggen, marsen lopen van 25 kilometer met volle bepakking en sommige stukken met gasmasker op. Oefeningen op de Oirschotse heide door het losse zand, aanvallen oefenen en schuttersputjes graven... Later werde het pantser divisie... moesten we uit 'n amx springen die 50 km per uur rondraasde. Net achterlijke gekken en ik was blij dat ik er van af was. Gelukkig hoefde ik net niet "na-te-dienen" zoals ze dat noemde want ik had 52 strafdagen wat inhield dat ik op 'n paar dagen na, niet extra tijd langer hoefde te blijven. Het "afzwaaien" was ook 'n aparte dag, of zeg maar dagen... want ik werd de dag later wakker op de bank voor het gemeentehuis... steenkoud... en zonder schoenen.. Nou ja, kan gebeuren. We hadden van Eindhoven tot Asten zo'n beetje alle cafe's gehad die we tegen kwamen... waren nog even in Liessel geweest en ik werd wakker op de bank midden in "turrup"... alles is goed gekomen. Ik ging weer werken bij Picus en ik werd gevraagd als gitarist/zanger bij 'n orkestje in Heusden maar daarover 'n volgende keer... 'n nieuw hoofdstuk uit m'n leven. Op de foto onder is van de vakantie in Nieuwenhagen... Theo Maas met klarinet... Henk van de Waarsenburg aan het geinprovisserde drumstel en ikke gitaar.

HOOFDSTUK 3

Ik ben gebleven bij de tijd dat ik naar de ambachtschool moest. Je moest tenslotte iets gaan doen en ook al had ik geen zin in leren, ik zou de Mulo makkelijk hebben gehaald, heeft onze vader me aangemeld bij de ambachtschool in Someren. Dat was me ook nog iets want ik was nergens aangemeld en op 'n dag zei ik tegen onze vader: "Vadder, moet ik ok nog noa school"? Dat was wel de bedoeling maar alle jongens die ik kende waren al lang ergens opgegeven bij 'n school dus moest onze vader nog vlug naar Someren om mij daar op te geven terwijl het eigenlijk al te laat was... daar ging je eerst naar 'n soort brugklas, veel keuze was er niet, je kreeg er metaal en in het hout. Dat laatste noemde ik toen altijd "dun hawt wûrrum uithange". Toen we de eerste dag de boeken kregen uitgereikt wist ik al meteen: "Ditte gi ut nie worre". Als je keek wat je moest doen? verschrikkelijk... uren stond je alleen maar te vijlen aan 'n stukje metaal en als je twee lesuren bezig was geweest zag je nog geen resultaat. Tja, dan blijft er niet veel keuze over... Timmerman. Ook al had ik ook met hout helemaal niks, ik had geen keuze. Toch heb ik ooit op het punt gestaan om me op te geven bij de mijnschool maar achteraf ben ik blij dat toch maar niet te hebben gedaan. In onze klas, het tweede jaar dat we naar de LTS gingen dus en 'n richting hadden gekozen, zaten nog twee jongens uit d'n Himmel. Jan Cortenbach, die mijn buurjongen was en Wim van Bommel die vier deuren van ons af woonde. Ik probeerde wel mijn best te doen op school maar het lukte me gewoon niet goed... Ik weet nog dat ik weer 'ns 'n werkstuk had verprutst en moest drie regelementen schrijven. Regelementen overschrijven was 'n straf die daar vaak werd gehanteerd en waar ik "unne gloejende schurft an ha". Ik liet dat thuis nooit merken als ik voor de zoveelste keer straf had en die schreef ik stiekem in het hennenhokje die voortaan diende als houtopslag achter ons huis. Wat we moesten maken van hout? Ik heb van vurenhout 'n boekenplank gemaakt en 'n bloemenstandaardje van eiken hout waar drie kleine potjes op gingen. Ik vond ze best goed gelukt maar de meester helaas niet. Wat er thuis mee gebeurd is weet ik niet maar ik denk dat ze opgestookt zijn want zo'n geweldige kunstwerken waren het ook weer niet. Ik fietste altijd met Jan Cortenbach naar school. Jan en Wim waren wel handig met hout... iets waar ik alleen maar van kon dromen. Als ik ooit iets moest maken van hout en het lukte niet dan vroeg ik jongens in de klas om dat voor me te doen... in ruil gaf ik ze dan sigaretten want die had ik wel... die haalde ik weg in de winkel van Bekken in de Julianastraat of ik pakte thuis wat stuivers en centen weg uit het bakje in de la en kocht er losse sigaretjes van die ik verstopte in de muur aan de zijkant van ons huis... de luchtgaten zal ik zeggen want die zaten er twee of drie. Ik had daar 'n heel voorraadje opgebouwd. Wat ik wel weet is dat ze in de houte vloer van het praktijklokaal zeker drie pakken spijkers hadden zitten op de plek waar ik stond, die heb ik er zelf handmatig "ingepért". Een van de leraren van de school had zwaar de pik op mij... ik kon niks goeds doen. Ik zal vertellen wat er 'ns gebeurde, dat was vlak voordat we het rapport kregen of we over gingen naar de tweede klas... we hadden dus een brugklas gehad en één jaar richting hout, nu moesten we proberen naar de tweede klas over te gaan. Daar de school eigenlijk te klein was hadden wij technisch schetsen en handtekenen in het praktijk lokaal, gewoon aan de werkbank waar je niet kon zitten of zo. Dat was op de donderdagmiddag, ik vergeet het nooit meer. Eerst twee les uren praktijk houtbewerken en dan twee lesuren tekenen en dat laatste kregen we van die leraar waar ik het niet goed mee kon vinden. Onder de praktijk lessen zaagde ik kleine blokjes hout om mee te gooien onder de tekenlessen... Toen sloeg het noodlot toe wat mijn leven vanaf toen dratisch zou veranderen. Op het moment dat ik 'n jongen in de klas wilde gooien, mijn arm naar achteren deed om met 'n blokje te gooien wat ik in mijn hand had, zag ik die leraar opkijken want 'n jongen vlak bij me gooide met 'n blokje en dat blokje belandde vlak naast de leraar z'n lessenaar. Toen hij opkeek zag hij dat ik wilde gooien en dacht dat ik ook het andere blokje had gegooit, iets wat echt niet waar was. Hij kwam naar me toe en zei dat ik na de les even moest blijven. Dat had ik wel vaker meegemaakt dat nablijven en toen iedereen weg was kwam hij naar me toe en ik dacht aan zijn beweging te zien dat hij me wou slaan. Ik bukte me, pakte 'n best stevige houten balkje dat daar stond en sloeg hem onder z'n knie... en niet erg zachtjes... ik zag hem door de benen zakken... en ik rende de klas uit en verstopte me op de wc. waar ik na 'n heel tijdje uit te voorschijn ben gekomen. Voordat ik mijn tas had gepakt en mijn jas had aangetrokken wist men al dat er iets was gebeurd en de directeur van de school kwam naar me toe, nam me mee naar de bestuurskamer en zei dat ik tot nader order was geschorst... Ik naar huis maar was bang het te vertellen... maar omdat het bijna vakantie was dachten ze thuis dat die vakantie al was begonnen. Tot ons moeder zag dat Jan Cortenbach nog wel iedere dag naar school ging. Huilend heb ik ons moeder mijn hele verhaal moeten vertellen. Wat nu? Ik zei tegen ons moeder en onze vader: "Ik goa veul liever werke". Veel meer keuze was er ook niet... Na 14 dagen vakantie begon ik te werken bij Berkvens in Someren... De directeur van de LTS kwam nog wel op 'n avond bij ons thuis of ik toch naar de avondschool wilde gaan om toch het timmervak te gaan leren maar ik had het met de school helemaal gehad, ik wilde veel liever gaan werken.. En dat was dus bij de deurenfabriek van Berkvens. ik herinner me dat allemaal nog goed omdat de getallen op elkaar leken: Ik begon op 18 augustus 1959 en verdiende 18 gulden en 18 cent per week, voor 48 urige werkweken... Ik dacht als ik hier 'n jaar heb gewerkt heb ik geld om 'n gitaar te kopen wat ook gebeurde van het vakantiegeld wat we kregen. Toen ik twee jaar had gewerkt bij Pietje Plek wist ik ook al: "Werke zal noit min hobbie worre"....... volgende keer meer.

HOOFDSTUK 2

Ik was vorige keer gebleven bij de tijd dat ik naar de lagere school ging... dat werden wel even 6 hectische jaren, jaren met ups en downs, maar dat zal iedereen wel hebben. Ik had nieuwe kleren aan ook al vertel ik wel ooit wat anders maar dat doe ik om mijn verhaaltjes wat aan te dikken. Ik ging aan de hand van onzen Theo, die toen in de zesde klas zat, over die "taarweg" die vol gaten zat, richting school. De gaten in de weg stonden vol water want het had de hele nacht geregend. Onzen Henk die in de vierde zat liep ook met ons mee. Ik zag al wel jongens met wie ik in de eerste klas kwam zitten want dat wisten jongens en meisjes uit d'n Himmel wel van elkaar met Gerard Bukkems en Jackie van der Steen. We kwamen in de eerste klas zitten bij mister van Kemenade, dat was echt 'n goeie peer... kon machtig mooi sprookjes vertellen en was niet echt streng. Later kwam ik in de tweede klas maar dat was 'n minder prettige tijd en of dat al niet genoeg was: ik kwam er ook in het zelfde lokaal voor de derde klas. Juffrouw de Vent kregen we als lerares en ik wist toen al uit verhalen van anderen kinderen die haar als juf hadden gehad dat het 'n vreslijke tijd ging worden en ik moet gewoon eerlijk zijn... het was 'n beroerde tijd. Dat kwam grotendeels door de kathechismus die wij moesten kennen en als je iets werd gevraagd en je haperde 'n beetje dan had je al 'n uitbrander. Voor mij was de schooltijd toch al geen fijne tijd... daarbij stotterde ik behoorlijk en als ik iets moest zeggen, b.v. 'n uitkomst op 'n vraag moest geven, dan klapte mijn stem helemaal dicht, ik kreeg er niks uit. Ik schaamde me dood en werd vaak voor de gek gehouden. Moet ik er nu wel bij zeggen dat ik mezelf van het stotteren af heb geholpen. Nooit enige hulp gehad... en nu, en dat weten de meeste wel, nu kan ik praten als brugman en als je met me praat krijg je er niet makkelijk 'n woord tussen en dat ligt maar aan een ding; toen ik mezelf van het stotteren af hielp was een van de voornaamste dingen, als ik het woord heb moet je er geen ander tussen laten want anders krijg je weer dat gedoe dat ze je niet uit laten spreken. Juffrouw de Vent wilde van iedereen 'n "geestelijke" maken en zelf had ze broers die broeder waren... haar zusjes waren niet getrouwd. Ik denk dat de juf zo streng was omdat ze zelf streng was opgevoed. Haar vader had 'n hogere functie bij de politie. Ik wilde eigenlijk goeie maatjes worden met de juf en als ze vroeg wie haar op woensdagmiddag kwam helpen met het in orde brengen van haar tuin achter haar huis in de Prins Bernhardstraat, dan stak ik als eerste mijn vinger op... nee ik was geen slijmer... maar ik wilde gewoon goed zijn voor haar. We kregen dan 's middags limonade, koekjes, snoep en ijs en het was fijn om daar te zijn. Mejuffrouw de Vent was 'n lieve vrouw. Maar als je op school was kreeg je van Juf de Vent draaien om je oren, moest je in hoek staan en soms op je knieen voor het bord. Daar zat het verschil tussen juf de Vent op school en mejuffrouw de Vent die thuis was. Ooit stuurde ze me naar huis omdat ik te hard moest hoesten... Toch was het in de derde klas, ook bij juf de Vent, dat ik echt 'n goed rapport had, ook dat moet ik eerlijk bekennen. Van de 23 kinderen in onze klas was ik de 5de beste, het beste wat ik ooit haalde. Ik heb ooit horen zeggen dat ze er spijt van heeft gehad om de kinderen van haar klassen zo streng te behandelen, maar dat heb ik van horen zeggen. In de vierde had ik weer mister van Kemenade, in hetzelfde lokaal als in de eerste klas bij hem. We waren inmiddels met meer kinderen uit d'n Himmel en zelfs 'n meisje erbij, Wies van Seccelen. Ik meen me te herinneren dat die links schreef terwijl wij allemaal rechts schreven. Bij mij was dat toch al raar want ik deed veel dingen links en ook veel rechts. Eten doe ik rechts want anders krijg ik geen hap naar binnen, schrijven ook rechts maar knippen doe ik links en ook iets snijden doe ik ook links. Voetballen doe ik links en gitaarspelen rechts. Ja ik zit echt raar in elkaar... waar mensen links op de fiets gaan, ga ik rechts op de fiets. Soms was knippen best lastig omdat er toendertijd geen "linkse" scharen waren en dan deden je vingers en duim erg zeer. Maar als je zou denken dat ik links doe darten? fout want dat doe ik rechts. De vijfde en de zesde klas zaten we bij mister Rombouts. Dat vond ik 'n vriendelijk en goeie leraar. Hij was hoofd van de school maar liet dat niet zo merken Bij mister van Kemenade hebben we de eerste communie gedaan en bij mister Rombouts de plechtige... het vervelende eraan vond ik dat we het Te Deum moesten leren zingen... 'n kerkelijk lied, in het Latijn en veel en veel te lang... maanden deden we erover. We hebben het maar een keer gezongen. Wat wel leuk was op school waren de schoolreisjes. Ik ben mee geweest naar de Zuiderzeewerken die toen nog in de kinderschoenen stond, de boot op om te kijken hoe dat ging. Helaas zag ik er weinig van want ik was hardstikke ziek van die schommelboot... Ook zijn we 'n keer naar de Heilige Landstichting geweest... dat was weer van dat kerkelijke gedoe waar ik niks aan vond maar dat idee zal wel weer van juf de Vent af zijn gekomen. Ik herinner me ook nog het afscheidt van mister van Kemenade die vertrok naar Etten-Leur. Ik weet nog welk stukje ik heb voorgedragen. In de vijfde klas zaten we samen met de kinderen van de zesde klas want mister Rombouts had twee klassen toendertijd. In de zesde zaten we alleen met onze klas want toen had mister Rombouts maar een klas, dat was makkelijker te combineren met het hoofd der school zijn. Fijne dingen waren ook de spelletjes die we deden met koninginnendag en de tijd als we ijsvrij kregen. Wat ik altijd raar heb gevonden aan de school? 's morgens hadden we speelkwartier en dat duurde van half elf tot elf uur en dat is toch heel duidelijk geen kwartier maar 'n half uur. Soms houden ze er rare regels op na... Toch hebben we er veel geleerd, we waren de scholen uit Turrup ver voor terwijl wij toch maar 4 hele dagen naar school gingen van 9 tot 12 met 'n half uur pauze en 's middags van 2 tot 4 en dan woensdagmorgen van 9 tot 12 met die pauze erin. Nee voor mij was de tijd op de lagere school niet echt 'n fijne tijd. en dat zou worden voortgezet op de Ambachtschool, de LTS in Someren maar daarover 'n volgende keer. Op de foto's... Bovenaan de ingang van de school van toen zoals die nog altijd hetzelfde is gebleven. De aankondiging in het blad de ZuidWillemsvaart waar de benoemingen werden aangegeven van mister Dibbits als hoofd, later vertrokken en overgenomen door mister Rombouts, juffrouw Werts en mister Biemans, hier zou later juffrouw de Vent nog bijkomen, de advertentie was uit 1940. Ons schoolelftal toen ik in de zesde zat.. op enkele na allemaal Himmelse Boys. Daaronder de eerste leraren van de school rond 1945... de misters Dibbits en Biemans en de juffrouws Werts en de Vent. De andere foto van later met v.l.n.r. mister van Kemenade, mister Rombouts, mister Nefkens en juffrouw de vent. Hieronder wij drieen van de Weltens, toen we naar de school gingen links onze Theo in de zesde, rechts onze Henk in de vierde en in het midden, ikke Peter (peer) in de eerste.

HOOFDSTUK 1

Wanneer ik terug kijk op m'n leven dan zijn er zeker wel dingen die ik anders zou hebben gedaan maar dat zal iedereen wel hebben, je kunt niet alles hebben gedaan zoals het moest, er is altijd wel iets. Ik kom uit 'n groot gezin zoals dat in vroeger tijd gebruikelijk was. Mijn vader Driek Welten was zelf de oudste thuis en had 'n zusje dat na 331 dagen overleed, mijn vader was toen nog maar 2,5 jaar oud. Korte tijd later overleed ook zijn moeder. Zijn vader hertrouwde en kreeg nog vijf kinderen, Bert, Miet, Cato, Toon en Anneke. Mijn vader sprak niet vaak over zijn jeugd, achteraf ben ik stom geweest dat ik het hem niet allemaal gevraagd heb. Mijn moeder kwam uit 'n gezin met meer kinderen dan bij m'n vader: Christ, Beth, Leen, Lien, Piet, Frans, Drieka en Marie en m'n moeder Anna dus die het tweede jongste was. Ome Piet was mijn peetoom. Toen m'n vader en moeder gingen trouwen, dat was op 26 april 1932, gingen ze "thuis inwonen" bij m'n vader thuis en dat was tegenover Cuppens in de Emmastraat... later ging daar 'n halfzus van m'n vader wonen die was getrouwd met Sjef Coolen en volgens mij woont zoon Harrie er nog steeds. Ons Ellie is daar geboren in 1933 en toen verhuisde we naar d'n Himmel, naar huisnummer 57 met aan de ene kant Cortenbach en de andere kant van de Ven, later Jan Kerstens die met 'n dochter van hem was getrouwd. Ik ben geboren op 24 juni 1945 en na mij kwamen in 1948 onze Frans en in 1951 ons Annemieke, de jongste thuis. Vóór mij was onzen Henk al geboren in 1942, onzen Theo in 1940, onzen Huub in 1938, ons Jo in 1936 en onze Sjaak in 1934 en dan de oudste ons Ellie in 1933. Die van ons kennen nog wel 'n heel stel verhalen uit de oorlogstijd, wat ze zoal hebben meegemaakt hoe klein ze ook waren. Ons Ellie was 16 toen de oorlog uitbrak maar ik werd net na de oorlog geboren. Ik was nog 'n baby toen men begon met de opbouw van Nederland en net als zoveel gezinnen "han wij ut nie breed"... Onze vader verdiende eerst alleen de kost maar door de jaren heen kwam er meer geld binnen... ons Ellie en ons Jo werkten bij "d'n Trico" en onze Sjaak werkte bij Frans van der Velden in d'n Himmel... onzen Huub leerde met succes voor schoenmaker en omdat we zelf vaak een of twee varkens groot brachten achter in het hok hadden we veel vlees, kippen hadden in 'n klein kippehok dus steeds verse eieren en 'n flink stuk grond achter het huis en ook nog eentje 'n stuk verder het Liender in hadden we onze eigen groentetuin en we hadden nog 'n paar perzikkenboompjes... groot waren ze niet, maar wel lekker. Ons moeder zorgde voor ons kleintjes... voor het eten... deed de was etc etc. Ik was 'n vervelend menneke vroeger want een van de oudere, onze Sjaak, ons Ellie of Jo moesten elke avond aan m'n bed komen zingen anders ging ik niet slapen. Wij hadden maar drie slaapkamers: onder sliepen mijn ouders en boven waren twee kamers... eentje voor de meisjes en voor het kinderbedje en eentje voor het mannelijk deel van de familie, twee bedden, een voor onze Sjaak en Theo en het ander voor onze Huub en Henk. Ik lag dus bij ons Ellie en ons Jo tot onze Frans werd geboren, toen moest er 'n derde bed op de jongenskamer komen... het was er druk met de bedden. Onze Frans kwam eerst bij ons moeder op de kamer en later bij ons Ellie en ons Jo net als ik dat had gehad. Onze vader werkte bij Sjang Hoefnagels maar in de vrije tijd maakte hij snoepjes, dat deed hij al jaren en had hij afgekeken bij "Sjang Koek"... lektoeten maakte hij en dat waren dezelfde dingen als de snoepsoldaatjes die je in de snoepwinkel vaak nog kan kopen. Ook in oorlogstijd deed hij dat al... veel kinderen uit d'n Himmel kwamen snoep kopen bij ons maar ook in de omliggende straten had men gehoord dat we lekkere lektoeten hadden. Deuren waren in vroegertijd altijd los, tenminste van slot af maar ik heb wel ooit horen zeggen dat ons moeder de deuren wel 'ns sloot als Eimert van Deursen de huur op kwam halen en ons moeder geen geld meer had en wachtte op de kinderbijslag... ja we hadden het echt niet breed in de oorlogstijd en vlak daarna. We zijn nooit wat te kort gekomen... onze vader en moeder deden alles om het ons "goed" te laten hebben... eten was er altijd... Er werd groenten en ook vlees ingemaakt, want er werden varkens geslacht en ons moeder ging zuinig met de centen om. Wat ik me herinner van mijn baby/peuter tijd is dat ze zongen aan m'n bed... ik zie het gezicht van onze Sjaak nog over de rand hangen en wat ik ook herinner is dat ons moeder gele pudding had gemaakt en die stond "te stijven" achter de kachel in de beste kamer... en ik was daar naar toe gekropen en heb een van de sandaaltjes die ik droeg in die pudding gegooid... verder kan ik weinig herinneren, alleen dat Sinterklaas kwam en dat het Kerstmis en Pasen werd want dan was er wat aparts, oh en met de kermis dan bakte onze vader zelf brood en bakte hij voor ons, de allerkleinste, voor ieder 'n klein mikske waar we zelf sneetjes af mochten snijden. Het eerst volgende wat ik herinner was dat ik voor het eerst naar de lagere school ging. Daar vertel ik later wat over in het volgende hoofdstuk...